Miłosz Brzeziński „Wy wszyscy moi ja”
Coaching. Nie kojarzę żadnej innej profesji, która na przełomie ostatnich 10 lat tak mocno by zaniżyła swój prestiż w percepcji społecznej. Niestety (niestety dla coachów) z coachingiem utożsamia się całe spektrum osób: od osób z dużym doświadczeniem biznesowym, którzy od lat pracują jako mentorzy, swoje przeżyli i mogą realnie pomóc osobom, które dopiero rozwijają swoją karierę zawodową po osoby, które liznęły lekko psychologię, przeczytały kilka podręczników NLP i zbudowały sobie prosty model świata, w którym „chcieć to znaczy móc”. Nic dziwnego, że na Facebooku już dawno powstała cała masa prześmiewczych stron typu „Smutni trenerzy rozwoju osobistego”. Skąd ten przydługi wstęp? Otóż chciałbym się z Wami podzielić recenzją książki Miłosza Brzezińskiego, który bez wstydu przedstawia się jako coach, i który jak to ostatnio pomyślałem „przywraca wiarę w coaching”.
O książce „Wy wszyscy moi ja” dowiedziałem się dzięki podcastowi Menedżer Plus autorstwa Mariusza Chrapko (notabene bardzo polecam ten podcast – jeden z ciekawszych polskich podcastów na temat zarządzania, kultury organizacji).
Pomysł Miłosza Brzezińskiego na książkę jest bardzo jasny: autor wychodzi z założenia, że przy wprowadzaniu zmian we własnym życiu / przy skutecznym działaniu nie możemy bazować wyłącznie na silnej woli – to zdecydowanie za mało i nie przynosi efektów. Założenie, że „wszystko zależy od nas” jest bardzo naiwne i Miłosz Brzeziński dobrze pokazuje jak bardzo wpływ na nasze zachowania i podejmowanie decyzji ma otoczenie. Otoczenie w tym przypadku jest bardzo szeroko rozumiane. To zarówno ludzie z którymi przebywamy, nasze nawyki i przekonania związane z czynnościami fizjologicznymi (jedzenie, spanie), sposób w jaki podchodzimy do pracy, to w jaki sposób korzystamy z mediów, otoczenie przestrzenne, w którym pracujemy, wartości które są wyznawane przez otaczających ludzi… długo można by wymieniać. Zwykle o tym wszystkim nie zdajemy sobie sprawy. I jeśli jesteśmy krytyczni w stosunku do siebie to nie rozumiemy, że część niepowodzeń, które nas spotykają nie wynika z naszego lenistwa / braku motywacji / braku wewnętrznej energii a z tego w jaki sposób otoczenie na nas wpływa.
To, co jest bardzo cenne w książce „Wy wszyscy moi ja” to nie tylko diagnoza ale opis rozwiązań. Miłosz Brzeziński wskazuje małe tricki, które w bardzo łatwy sposób może zastosować każdy z nas. Nie wymagają one od nas wywrócenia naszego życia do góry nogami. Nie wymagają przewartościowania naszego świata. Nie wymagają wielkich poświęceń… i może właśnie dlatego mogą być skuteczne dla większości osób?
Dla mnie lektura „Wy wszyscy moi ja” była pasjonująca również z tego względu, że autor dzieli się masą anegdot, historii i badań, na które nigdy wcześniej nie trafiłem. To bardzo duża zaleta książki. Mając solidny background z psychologii i generalnie nauk społecznych (jako absolwent socjologii) zwykle odczuwam znudzenie przy tego typu pozycjach – kiedy non stop natrafiam na opis tych samych badań, o których już czytałem wielokrotnie – przy książce Miłosza Brzezińskiego nie miałem takiego odczucia – wręcz w drugą stronę – zastanawiałem się czasem „jak on dotarł do tych wszystkich badań?”.
Z tego tekstu wychodzi laurka… ale nie mniej jednak muszę pochwalić autora jeszcze za jedną rzecz: krytyczne podejście. Rozdział poświęcony mindfullness i medytacji to jeden z ciekawszych tekstów jakie ostatnio czytałem (swoją drogą dość krytyczny względem medytacji – dlaczego? nie będę zdradzał tylko zapraszam do lektury książki).
Odpowiedź na pytanie: czy warto sięgnąć po tę książkę chyba po lekturze tego tekstu jest jasna 🙂 Ja tymczasem w wolnym momencie chętnie sięgnę po inną z książek tego autora – „Głaskologię” 🙂